«Դժգոհության կամ բողոքի քվեն ընտրողները տվեցին Րաֆֆի

Հայաստանում ընդդիմությունը հերթական անգամ տապալվեց: Ի՞նչն էր պատճառը: Այս հարցի շուրջ զրուցում ենք Գյումրու ժուռնալիստների «Ասպարեզ» ակումբի նախագահ ԼԵՎՈՆ ԲԱՐՍԵՂՅԱՆԻ հետ:

-Պարոն Բարսեղյան, կխնդրեի Ձեր գնահատականը մեր ընդդիմությանը: Այն տպավորությունն է, թե իշխանությունն արդեն քանի տարի «դրսում դրած է», ընդդիմությունը չի կարողանում վերցնել այն:
-Ավտորիտար երկրներում երբեք նման իրավիճակ չի կարող լինել: Հայաստանը կատարյալ ավտորիտար երկիր չէ, բայց մերձավտորիտար է: Իսկ նման ռեժիմներ ունեցող երկրներում իշխանությունը երբեք «դրսում դրված չէ»: Գուցե իշխանության հասցեին արված բուռն կամ լայնածավալ քննադատություններից է նման տպավորություն ստեղծվում, սակայն իշխանությունը նաև մարտի 1-ին ապացուցել է, որ ինքն ատամներով է իշխանությունը պահում, ոստիկանական ուժեր է օգտագործում, բանակն է պատրաստ օգտագործելու: Կան վերլուծաբաններ, որ կարծում են, թե ընդդիմությունը պետք է միավորվի, դառնա մեկ միասնական ուժ, որ կարողանա հարցեր լուծել: Սակայն ընդդիմությունն էլ պետք է բազմազան լինի: Այնուամենայնիվ, իշխանությանը հաջողվում է ընդդիմությանն անհամեմատ թույլ պահել, քան անհրաժեշտ է իշխանափոխության համար: Դա իշխանության պահպանման գերագույն սկզբունքներից մեկն է, և այդ հարցում մեր իշխանությունը հաջողում է:
-Ի վերջո, ցանկացած երկրում էլ քաղաքական ուժերը պայքարում են իշխանության համար, և իշխանության խնդիրն ընդդիմությանը թուլացնելն է, իսկ ընդդիմությունը պայքարում է իշխանության դեմ:
-Համաձայն չեմ: Այլ բան, որ իշխանության ցանկությունն է մնալ իշխանության ղեկին: Չեմ կարծում, թե ցանկացած երկրում անօրինական եղանակներով ընդդիմությանը թուլացնելն իշխանության բուն գործառույթներից է: Իշխանությունն իրավունք ունի անելու միայն այն, ինչ սահմանված է գործող օրենսդրությամբ: Որևէ երկրի օրենսդրությամբ նման բան ամրագրված չէ: Երբ ինչ-որ մեկն իշխանությունը զավթում է, հասկանում է, որ ինքը հանցագործություն է արել` դրանից բխող ածանցյալ հանցագործություններով: Եվ իր հիմնական թիրախներից մեկը դառնում է իշխանություն պահելը, որովհետև իշխանությունից զրկվելը բերելու է պատիժների, հատուցման, պատասխանատվության: Իշխանությունը պահելու գործիքների մեջ, ի թիվս շատ ու շատ բաների (ընտրություններ կեղծել, ԶԼՄ-ների տիրապետել և այլն), հասկանալի է, որ կան նաև ընդդիմությանը թույլ, մասնատված պահելու մեթոդները: Այս գործիքները միայն մեր տեսակի երկրների իշխանության ձեռագիրն են:
-Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր 37 տոկոս ձայները շատ արագ փոշիացրեց` չկարողանալով դրանք վերածել քաղաքական կապիտալի: Ձեր կարծիքով` դա քաղաքական ապաշնորհությա՞ն արդյունք էր:
-Կարծում եմ, Րաֆֆի Հովհաննիսյանի օգտին տրված քվեներն իր անձնական վարկանիշի քվեները չէին: Դա դժգոհության կամ բողոքի քվեն էր, որ ընտրողները որոշեցին տալ Րաֆֆի Հովհաննիսյանին: Ես համոզված եմ, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր օգտին տրված իրական քվեներով հաղթել է Սերժ Սարգսյանին: Ինչ վերաբերում է ձայները փոշիացնելուն, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը չունի քաղաքական այն փորձառությունը, ինչ ունեին ընդդիմադիր այլ կուսակցություններ: Բազմաթիվ մարտավարական և ռազմավարական սխալների արդյունքում շատ մարդիկ, ովքեր ձայն էին տվել այս թեկնածուին և հույսեր էին կապում նրա հետ, որոշակի հիասթափություն ապրեցին: Բայց դրանից Սերժ Սարգսյանի վարկանիշը ոչ մի կերպ չի աճում: Հիմա, կարծում եմ, շատերը շատ ավելի վճռական են Սերժ Սարգսյանի ռեժիմից ազատվելու հարցում, քան առաջ էր:
-Իսկ կա՞ ընդդիմադիր այդ ուժը:
-Ընդդիմադիր քաղաքական այդ ուժը, որպես այդպիսին, չկա, ես խոսում եմ հասարակական տրամադրությունների մասին: Իսկապես շատ դժվար է, երբ ռեժիմը պատրաստ է քո դեմ բանակ հանելու, դրա դեմ չկան ծրագրեր, որոնք սահմանադրական եղանակով կհանգեցնեն իշխանափոխության: Ցավոք, առայժմ ո՛չ այդ ուժն եմ տեսնում, ո՛չ էլ այդ ծրագիրը: Միևնույն ժամանակ նկատում եմ, որ Սերժ Սարգսյանը, նրա թիմը մի առանձին աշխարհի մեջ են փակված: Իրենք իրենց կյանքով, միջոցառումներով են ապրում: Չեմ զարմանա, եթե պարզվի, որ Սերժ Սարգսյանը տեղյակ չէ այն տոկոսներին, որ ինքը ստացել է տարբեր քաղաքներում: Գուցե նրանից թաքցրել են: Սա, իհարկե, արդարացում չէ այդ վարքաբանության, բայց ժողովրդի և իշխանության միջև եղած անջրպետը գնալով խորանում է և ամիսներ հետո կարող է հանգեցնել ավելի ծանր ճգնաժամի, քան այն, ինչ ունենք հիմա:
-Ընդդիմադիր դաշտում եղած բացը, կարծես, փորձում են լրացնել քաղաքացիական շարժումներն ու նախաձեռնությունները: Որքանո՞վ են այդ շարժումներն ունակ դրան:
-Չեմ կարծում, թե քաղաքացիական շարժումները նպատակ ունեն ընդդիմադիր դաշտի բացը լրացնելու: Գուցե քաղաքացիական նախաձեռնություններից մի քանիսը միավորվեն, վերածվեն կուսակցության և պայքար մղեն իշխանության համար, ինչի հեռանկարները ես առայժմ չեմ տեսնում: Քաղաքացիական շարժումների ակտիվացումը ցուցանում է երկրում առկա խնդիրների մեծ թիվը: Կարիքն է նրանց ստիպում: ՈՒղղակի հասունացել է պահը, մարդիկ համոզվել են, որ այսպես շարունակվել չի կարող: Այս տեսակ այլանդակ ճգնաժամերի մեջ նման անհեթեթ, անգրագետ կառավարման սխալներ թույլ տալ չի կարելի: Արտաքին մի մարտահրավեր, բնական աղետ կարող են ջարդել երրորդ հանրապետության մեջքը: Ես չեմ տեսնում, թե իշխանությունը մտածում է այս մասին:
-Շիրակի մարզպետի փոփոխությունից հետո մարզում, Գյումրիում ինչ-որ տրամադրություն փոխվե՞լ է:
-Ես տեղյակ եմ, որ նորանշանակ մարզպետը հնարավոր ուսումնասիրությունների մեջ է: Մարզի տնտեսական, սոցիալական, հասարակական, ճանապարհաշինական, հաղորդակցության ոլորտների իրավիճակն է խորությամբ ուսումնասիրում: Հանդիպում է ամենատարբեր խմբերի մարդկանց հետ, փորձում է հասկանալ այն իրավիճակը, որտեղ ինքը եկել է աշխատելու: Չեմ կարծում, թե նա հրաշքներ է գործելու իր լիազորություններով, համայնքային բյուջեներով կամ մարզպետարանին հատկացվելիք գումարներով: Համենայն դեպս, մարդու համբավը շատ դրական է, որևէ բացասական բան առայժմ Գյումրիում չեմ լսել: Ակտիվ փոսային նորոգման աշխատանքներ են սկսել քաղաքում համայնքային բյուջեի և պետությունից հատկացված գումարներով: Սա է տեսանելի փոփոխությունը: Ինտենսիվ ուսումնասիրությունների փուլում են, և չի բացառվում 2-3 ամսից իրական արդյունքներ տեսնենք:

Զրույցը` Լիլիթ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• «451° ըստ Ֆարենհայթի»
• ՈՒրիշ տեղ չկա՞ր
• «24 ժամ ե­ղել ենք տար­բեր զեն­քե­րի հրե­տա­կոծ­ման տակ»
• «Ադր­բե­ջա­նը, Թուր­քիան ու ֆոս­ֆո­րա­յին զենքն Ադր­բե­ջա­նին մա­տա­կա­րա­րող­նե­րը պետք է պա­տաս­խան տան դա­տա­րա­նի ա­ռաջ»
• «Մեր բո­լո­րի ճա­կա­տա­գի­րը սահ­մա­նին կանգ­նած հայ զին­վո­րա­կա­նի ձեռ­քում է»
• Կա­րե­նին անհ­նար էր չհար­գել, նույ­նիսկ հա­կա­ռա­կորդ­նե­րը նրան ըն­դու­նում էին որ­պես լե­գենդ, որ­պես ժայռ, որ­պես հե­ղի­նա­կու­թ­յուն
• Եկե­ղե­ցին գո­յութ­յուն ու­նի 2000 տա­րի և գո­նե ա­ռա­ջի­կա 2000 տար­վա հա­մար պետք է ա­պա­հո­վի ե­կող սե­րունդ­նե­րի հոգևոր կա­րիք­նե­րը
• «Լճա­շեն­ցի­նե­րի միա­վոր­ման» դռ­նե­րը բաց են բո­լոր լճա­շեն­ցի­նե­րի առջև
• «Ար­տա­կարգ դրու­թ­յու­նը կանց­նի, բայց բո­լոր ծնող­նե­րի, ա­շա­կերտ­նե­րի, ու­սու­ցիչ­նե­րի հա­մար կմ­նա մի շատ լավ նո­րա­մու­ծու­թ­յուն՝ հե­ռա­վար ու­սու­ցու­մը»
• «ՌԴ-ն կա­րող է գնալ հա­րա­բե­րու­թ­յուն­նե­րի վատ­թա­րաց­ման ճա­նա­պար­հով, ե­թե Թուր­քիան շա­րու­նա­կի ազ­դե­ցու­թ­յան գո­տին ընդ­լայ­նե­լու քա­ղա­քա­կա­նու­թ­յու­նը»
• «Ռա­յա­նէյր»-ը հա­տուկ սպա­սար­կում է ի­րա­կա­նաց­նում
• Յա­կուտս­կի հայ­կա­կան կի­րակ­նօ­ր­յա դպ­րո­ցի սա­նե­րը նշե­ցին Ա­մա­նո­րը
• «Հա­յաս­տա­նը եր­գող ժայ­ռե­րի եր­կիր է, և ես ե­րա­զանք ու­նեմ նվա­գելու այդ ժայ­ռե­րի մեջ»
• Նպա­տա­կը դիր­քա­պահ զին­վո­րի անվ­տան­գու­թ­յունն է
• «Ադր­բե­ջա­նում պետք է տե­ղի ու­նե­նա հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թ­յուն, որ­պես­զի կա­ռու­ցո­ղա­կան երկ­խո­սու­թ­յուն ակն­կա­լենք»
• Յակուտսկի հայերն ակտիվ մասնակցություն են ունենում եկեղեցական բոլոր տոներին
• Ստամբուլում հաղթանակ է տարել ընդդիմությունը. ի՞նչ կանի Էրդողանը
• Քրիստոնեական և հոգևոր գիտելիքների ճիշտ ուղղորդում դասընթացի միջոցով
• «Ինձ համար Արամ Իլյիչը սրբություն է»
• «ԱԳՆ-ն պետք է ավելի շատ կենտրոնանա հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման, քան Ցեղասպանության ճանաչման խնդրի վրա»

Մեկնաբանություններ